Kriske Peetermans is niet meer

De strijd is gestreden, de slag verloren of binnengehaald, de voorspellingen zijn uitgekomen, het voorakkoord is in Scherpenheuvel-Zichem zonder (al te veel) slag of stoot in voegen getreden.

Wie zijn de winnaars en de verliezers? Wie likt zijn wonden en wie barst uit haar of zijn voegen van vreugde? Ongetwijfeld Manu Claes (CD&V), die zijn mandaat van burgemeester (samen met zijn waslijst van andere mandaten) gewoon kan verder zetten. Ondanks het verlies van nagenoeg 25% van zijn voorkeurstemmen, want een persoonlijke triomf was het allerminst. Nu ja, toch een dikke proficiat, meneer de burgemeester. Steinbeck schreef ooit dat the best laid schemes of mice and men often go awry. Niet hier dus. Het akkoord hield stand. Je bent heel veel mensen meer dan ooit schatplichtig. In de eerste plaats je partner in crime Nico Bergmans, lijsttrekker van openVLD. Nico staat namelijk op de tweede plaats van het meeste aantal voorkeurstemmen, en had hij de ambitie gehad om de burgemeestersjerp van je af te pakken, hij had zijn kazak kunnen draaien en een coalitie vormen met N-VA en sp.a. Dan zaten jij en je partijgenoten binnenkort op de oppositiebank te meesmuilen. Maar trouw en goedlachs als Nico is, hield hij zich aan het voorakkoord. Nog voor de verkiezingsuitslag bekend was, als ik de lokale pers mag geloven, wat niet zo heel slim was van hem, mijn gedacht.

Hoe werden de afspraken over dit voorakkoord eigenlijk gemaakt? En waar? Tussen pot en pint? Aan de toog van ’t Meuleke? Was iedereen daar bij aanwezig, of enkel de lijsttrekkers van de betrokken partijen? Was het een onderhandeling? Of was het iets dat in een wip en een zucht als vanzelfsprekend werd aangenomen?

‘We doen gewoon verder zoals we bezig zijn,’ zou Manu kunnen gezegd hebben, ‘Meer moet dat niet zijn.’

Nico zal misschien eens ferm gelachen hebben, en daarna (de hete adem van zijn vader in zijn nek indachtig) gezegd: ‘Hola, vriend, niks daarvan, het is hoog tijd dat ik de plak mag zwaaien in deze zandbak.’  

‘Nee, zenne,’ zal Manu geantwoord hebben, ‘gij zijt niet uit het juiste hout gesneden. Geef maar toe. En trouwens… ik wil burgemeester blijven tot aan mijn pensioen. Dat is nu toch niet teveel gevraagd.’

Nico zal eens nagedacht hebben, een goede teug van zijn pint bier gedronken en gezegd: ‘Op één voorwaarde… dat ge er alles voor doet om de sjerp in 2018 naar ons te laten komen. Tegen dan is het liedje van N-VA uitgezongen en hebben wij een kandidaat burgemeester.’

‘En Marie Jeanne dan? Of Lieve? Die willen ook wel eens burgemeestertje spelen.’

‘Niks daarvan, Manu. Het is zo of niets.’

 Zo gezegd, zo gedaan.

Vlaanderen kreeg afgelopen zondag een zwart-gele golf over zich heen, maar Scherpenheuvel-Zichem slikte een lichtblauwe tsunami. openVLD heeft namelijk een zeer lokaal en zeer viraal fenomeen binnen zijn rangen. Een stille storm die, als je ’t mij vraagt, niet te stoppen valt.

Spreek hem voortaan gerust aan met Kris of meneer de schepen, maar niet langer met Kriske, zoals zijn partijgenoten en coalitiepartners hem maar al te graag noemen.
Kris Peetermans dreigt, als zijn collega’s niet op hun tellen passen, van politiek een deugdzame, oprechte en gedienstige bezigheid te maken. Voorakkoord of niet, over zes jaar zet hij sowieso iedereen te kakken.




-----
Een reactie is welkom, mits goede manieren.