De Scherpe Heuvelrede

‘Dit wordt de meest gigantische uitvinding van de 21 e eeuw! We worden schatrijk, Carl ouwe jongen.’ Professor James Rootledge, zonder twijfel een van de grootste wetenschappers van zijn generatie, leunde voldaan achterover in zijn zetel en liet de ijsblokjes in zijn whiskyglas rinkelen. De man tegen wie hij praatte, was zijn weldoener en boezemvriend Carl Epsteinn, kleinzoon en enige erfgenaam van het Epsteinn Imperium , een Amerikaans conglomeraat met zoveel macht en geld dat zelfs het vermogen van president-elect Donald Trump erbij verbleekte.  Epsteinn lachte luid. Grapjes over geld amuseerde hem altijd, zeker wanneer ze door Rooty werden gemaakt, die toen ze elkaar leerden kennen met een beurs in Oxford studeerde en moest overleven op een karig studentenbudget. De twee mannen waren complete tegenpolen en werden onafscheidelijk. Zelfs nu, bijna dertig jaar later, financierde Epsteinn het onderzoekswerk van Rootledge, die dankzij een aanzienlijke donatie aan Princeton Uni...

Het blinde meisje wandelde huilend door het bos. Ze struikelde en viel opnieuw voorover. Dit keer voelde ze hoe het vel op haar linkerknie openscheurde. O nee, hoe kon ze zo dom geweest zijn? Ze had de hand van haar broer heel even los gelaten. Een halve seconde maar. En nu dwaalde ze hier rond zonder te weten waar ze was. Ze veegde de tranen uit haar ogen en voelde een warme, kleverige vloeistof op haar gezicht. Voorzichtig tastte ze aan haar voorhoofd. Daar zat ook een bloedende wonde die snel opzwol. Hemel, snikte ze, hier kom ik nooit meer levend uit.   Waar was haar broer naartoe? Was hij niet naar haar op zoek? Hij moet toch gemerkt hebben dat ze niet meer bij hem was. Het was dan wel donker in het bos, toch moet hij gevoeld hebben hoe haar hand plots niet meer in de zijne was. Of was hij zelf zo bang geweest dat hij in zijn paniek niet door had dat hij haar had achtergelaten? De ijzige kreet die door het bos weergalmde net op het moment dat ze even wilden rusten, had ...